Rotterdam is ontstaan als een vissersdorp op aanslibbingen van het riviertje de Rotte. Het oudste gevonden document waarin de stad wordt vermeld, dateert uit 1293. Na afdamming van het riviertje en het bouwen van dijken aan de Maas, kwam de stedelijke nederzetting geleidelijk op gang. Gestage groei van de bevolking verplichtte tot meer huisvesting en ruimtelijke ontwikkeling. Pas met de verbinding van de Maas naar de Noordzee via de Nieuwe Waterweg (voltooiing 1872) zal Rotterdam een steeds belangrijkere rol gaan spelen als havenstad. De economische groei wordt gekenmerkt door een nieuwe havenvergroting en verdere uitbreiding als stedelijk woongebied. De bouw van de Waalhaven, voltooid in 1931, destijds de grootste kunstmatige haven ter wereld, betekende een grote impuls voor het havencomplex.
Tijdens het bombardement op 14 mei 1940 werd vrijwel de volledige oude binnenstad verwoest. Alleen het stadhuis, het hoofdpostkantoor en het Erasmusstandbeeld bleven gespaard. Onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog begon men aan de wederopbouw. Daarbij werd in het begin aandacht gegeven aan de ontwikkeling van de haven. Begin de jaren vijftig verlegde men de focus op functionele woningbouwprojecten. Architecten kregen zo goed als een vrijgeleide en konden naar hartenlust experimenteren met vernieuwende bouwtrends. Men lette er wel op dat er altijd ruimte bleef voor voldoende groen door aanleg van diverse parken. Ook de verkeersstroom moest uiteraard worden aangepakt en geregeld bijgestuurd. Nieuwe wijken verrezen als paddenstoelen uit de grond. Oudere woongebieden kregen een grondige facelift met inpassing van duurzaam en energiezuinig bouwen. Door de almaar meer oprukkende hoogbouw zou al gauw sprake zijn van de skyline van Rotterdam.
De brandgrens
Op 14 mei 1940 werd op een kwartier tijd het hart van de stad weggeveegd door een bombardementsregen met als trieste balans: 800 doden, 25.000 woningen, 14.000 gebouwen vernield en een brand die dagenlang na smeulde. In 2006 besliste het gemeentebestuur om dit gebied, de ‘brandgrens’ genoemd, permanent te markeren. In 2010 was de 12km lange ‘brandgrens’ voltooid. 128 lampen die ’s avonds rood oplichten zijn verwerkt in het plaveisel. In de lamp kan je de contouren herkennen van de brandende stad, een Duitse bommenwerper en het beeld ‘De Verwoeste Stad’.