De Drachenfelsbahn
De Drachenfelsbahn is een tandradspoor (1,5 km), het oudste van Duitsland. Het dateert van 1883 en heeft tot 20% stijgingsgraad. De treinstellen zijn wel al gewijzigd (1950) want de eerste waren uiteraard niet geëlektrificeerd, het was een stoomlocomotief tot 1950. Er zijn drie stations. Je start dus in het dalstation en kan halfweg uitstappen ter hoogte van de Drachenburg (bezoek Nibelungenhalle en Drachenburg), de terminus ligt aan de voet van de ruïne van de Drachenfels. Er zijn twee ritten per uur. In het dalstation is er ook een bezoekerscentrum met maquette.
In 2019 bedraagt de prijs van een retourtje 10 euro. Kom je te voet naar beneden dan betaal je 8 euro. Er is een combikaart mogelijk: treintje + inkom Drachenburg.
Let op! Van half november tot begin januari rijdt het treintje niet!
Meer info op www.drachenfelsbahn.de
Het treintje brengt je tot bij de voet van de Drachenfels, aan het uitzichtsplatform. Wil je tot aan de ruïne zelf komen dan wacht je nog een korte maar stevige klimpartij. Vooral als er geen bladeren op de bomen staan heb je van daar ook een mooi uitzicht, doch niet beter dan op het platform bij de terminus van het treintje.
Het treintje kan dan wel een museumstuk zijn, de uitbating van het uitzichtspunt op de Drachenfels is dat zeker niet. Bij het eindstation van het treintje staan er al sedert een paar eeuwen horecagebouwen. Die werden in de laatste 10 jaar gerestaureerd en bij het uitzichtspunt zelf werd alles platgegooid. Een oud gebouw maakte plaats voor een kleinere horecazaak en een ruim platform in verschillende verdiepingen. Zo kunnen er meer mensen genieten van een onbelemmerd panorama. De laatste werken werden beëindigd in 2013. Samen met de nieuwbouw werd er ook aan de natuur gedacht. Op de nieuwbouw liggen er 35 zonnepanelen. Voor de nodige warmte of koeling in de gebouwen zorgen heel wat warmtepompen. Meer info op www.der-drachenfels.de
Drachenfels en zijn legende
De Drachenfels is een vroegmiddeleeuwse burchtruïne, met een prachtig uitzicht op het Rijndal. Veel is er niet over geweten dan dat het uitgebreid werd in de 15de eeuw en vernietigd in 1634 tijdens de Dertigjarige Oorlog. In 1836 werd de staat eigenaar en zo’n 20 jaar later werd de ruïne gerestaureerd om verder verval te voorkomen.
Volgens de legende zou een kwaadaardige draak op de Drachenfels verscholen geleefd hebben, de laatste van een heel grote populatie toen de vulkanen nog werkzaam waren in deze regio. Hij had al meerdere mensen aangevallen met zijn klauwen gedood en opgegeten. Omdat de inwoners van Königswinter bang waren brachten ze hem elk jaar in zijn grot een menselijk offer, een maagd, gebonden en geboeid. Tot een jonge held, Siegfried, de draak uit zijn hol lokte en uitdaagde. De draak spuwde tweemaal een vuurbal naar Siegfried en bij die laatste gooide de held een bundel droge takken in de muil van de draak. Die krijste het uit van de pijn door het vuur en zo kon Siegfried een zwaard in de hals van de draak steken. De enige plaats waar de draak kon gedood worden want zijn huid bestond uit hoornachtige schubben. Hij bleef het vuur aanwakkeren in de muil van de draak en zag dat de hoorn van zijn huid smolt.
Die held zou dan al zijn kleren uitgegooid hebben en naakt een bad genomen hebben in de vloeibare huid van de draak. Daardoor was hij onkwetsbaar maar één plekje tussen zijn schouders was bedekt door een blad en was niet in aanraking gekomen met die vloeibare huid van de draak. Zijn vijanden kwamen dit te weten en uiteindelijk stierf hij door een speer die op die plek terecht kwam, maar dat is in een andere legende. Drachenblut (drakenbloed) kan je wel nog drinken in de stad, het is een rode wijn die hier geproduceerd werd.
Drachenburg
Ietwat lager dan de ruïne, bij het middenstation, ligt een neogotisch kasteel van 1884, gebouwd door de zoon van een cafébaas. Dit persoontje bleek een financieel genie want hij hielp bij de financiering van het Suez- en Panamakanaal. In 1986 werd het kasteel geklasseerd opdat het zou kunnen gerestaureerd worden en dat gebeurde van 1995 tot 2011. Er werden opnieuw meubels in geplaatst zodanig dat je zich kan inleven in de periode van de bouw, eind 19de eeuw.
Een bezoek bestaat uit enerzijds de bezichtiging van het kasteel, je komt zo in meer dan 10 prachtige gerestaureerde en bemeubelde ruimtes, waarvan de eetkamer volgens mij de mooiste is. Anderzijds is er ook een tentoonstelling van de Stichting voor Natuurbehoud over de geschiedenis van het natuurbehoud in Duitsland.
In het kasteel is er zelfs een vakantiesuite die je voor 6 nachten kan huren (richtprijs ca. 1000 euro). Wil je een speciaal huwelijk? Geen probleem, ook dat kan in het kasteel, inclusief catering.
Wil je het kasteel eerst eens virtueel bezoeken? Ook dat is mogelijk via hun website, zie hieronder.
Meer info op www.schloss-drachenburg.de en www.naturschutzgeschichte.de
Nibelungenhalle
Eerst even uitleggen waar de ‘Nibelungen’ voor staat. De Nibelungen is een 13de eeuws Duits verhaal dat bestaat uit 2400 strofen. Het is zowel een heldenverhaal als een familieverhaal met liefde, verdriet, verlies, feesten enz… Het was voor die tijd een boeiend verhaal waar de Duitsers heel trots op waren. In die mate zelfs dat de componist Richard Wagner zich inspireerde op deze saga en eind 19de eeuw een opera schreef: Der Ring des Nibelungen. Het werk is heel bekend, bestaat uit 4 voorstellingen maar bevat weinig inhoudelijke elementen uit het oorspronkelijke verhaal. Dit werk is beroemd geworden door zijn lengte en moeilijkheidsgraad.
In veel Duitse kastelen zie je muurschilderingen en schilderijen die verhalen uitbeelden uit deze opera of uit het oorspronkelijke verhaal. Het loopt nogal door elkaar. Deze Nibelungenhalle werd gebouwd in 1913 ter nagedachtenis van de honderdjarige verjaardag van Richard Wagner. In 1862 zou de componist de Drachenfels beklommen hebben. In het gebouw zie je schilderijen over de vier delen van deze opera. Ook een andere noordelijke legende werd hier uitgebeeld met een slang van 60 meter lang. In 1933 kwam er een Drachenhöhle of drakenhol bij (verwijzend naar de legende) en in 1958 werd dit gebouw uitgebreid met een reptielenzoo. Meer info op www.nibelungenhalle.de
St-Remigiuskerk
Als je van de parking komt dan stap je over de spooroverweg recht de stad in via de Drachenfelsstrasse. Na een poosje zie je links de Sint-Remigiuskerk. Deze parochiekerk werd gebouwd in 1780 op de plaats van een oudere kerk. De zijaltaren komen trouwens uit de vorige kerk. De preekstoel is afkomstig uit de kloosterkerk van Heisterbach (nu een ruïne) wat verder op de helling. De kerk is niet steeds open voor een bezoek.
Ga verder richting Rijn en je komt op een plein aan je rechterhand met een fontein, de Weinbrunnen, uit 1938. Ze werd al eens gerestaureerd maar wijn heeft er wel nooit uitgevloeid. Op dit plein staat ook het stadhuis dat vroeger een woning was tot het in 1891 omgebouwd werd tot stadhuis.
Wat verder richting Rijn zie je links Sealife Königswinter. Blijf rechtdoor stappen tot op de Rijnboulevard en dan zie je meteen voor je de Eselsbrunnen.
Ezelsbronnen of Eselsbrunnen
Je vraagt zich wellicht af waarom hier ezels staan? Eigenlijk is de rijkdom van de stad een beetje gekomen dankzij de ezels. De wijnranken staan op steile hellingen en ezels zorgden voor het transport. Later kwam het toerisme op gang richting Drachenfels. De ezels waren tot 1883 (opening tandradbaan) de enige mogelijkheid om mensen en goederen naar boven te brengen. Daardoor hebben die een belangrijke bijdrage geleverd aan Königswinter en verdienen ze een monument. Nu kan je nog met de ezels naar boven, althans de kinderen. Aan het dalstation is er een ezelboerderij en kinderen kunnen met de ezel naar boven gebracht worden tussen Pasen en 31 oktober.
Vanaf hier heb je een zicht op de beroemde Rijnboulevard. Op zich stelt het niet zo veel voor maar het is er rustig wandelen met zicht op de Rijn. Het doorgaand verkeer is uit de stad gehouden door een ringweg. Er loopt hier wel een tram en die geeft verbinding met Bonn (ca. 12 km).
Voor de wandeling ga je bij de Ezelsbronnen naar rechts en neem je de eerste straat rechts: Kellerstrasse. Halfweg de straat zie je links op een binnenplaats het Siebengebirgemuseum en rechts de Lord Byron Platz.
Siebengebirgsmuseum
Het Siebengebirgsmuseum is er reeds vanaf 1934 en totaal vernieuwd in 2011. Zoals de naam het zegt handelt het over deze regio, het Siebengebirge en over het kultuurlandschap van de Rijn, dus met kunstwerken van lokale kunstenaars, gebruiksvoorwerpen, archeologische vondsten.
Meer info op www.siebengebirgsmuseum.de