Het klooster werd opgericht in 1901 ter ere van de 105 katholieken die werden opgeknoopt op deze plek tijdens de Protestantse Reformatie (16de – 17de eeuw). De crypte met de grafsteen van de 105 slachtoffers is te bezichtigen evenals relikwieën, beenderen, bebloede kleren, … Je doet de deur open en je krijgt de biddende zuster te zien. Absolute aanrader wie het drukke Londen even laat voor wat het is. Geleid bezoek driemaal daags (10u30 15u30 17u30). Meer info www.tyburnconvent.org.uk
Kleinste huisje van Londen
Het meet amper 1m 06 en maakt deel uit van Tyburn Convent. Toch heeft het een eigen huisnummer, nl. 10. Op de begane grond is het niet meer dan een gang maar op eerste verdiep is er toch een badkamer. Gebouwd in 1805.
Speaker's Corner
Als er geen sprekers zijn dan kan je deze plaats aan niets herkennen. Het is gewoon een graspleintje. Iedereen kan hier zijn zegje komen doen over wat hem of haar dwarsligt of commentaar geven op recente gebeurtenissen. Het is als het ware een uitlaatpijp van de bevolking, tenminste zolang het proper blijft. De toehoorders mogen ook kritiek geven op de commentaren van de sprekers. Soms gaat het er zeer levendig aan toe. Alhoewel dit doorgaat op zaterdag en zondagvoormiddag is het op zondag wel het drukst.
Site of the Tyburn Tree
Aan het kruispunt met de Edgware Road kom je op een vluchtheuvel in het midden van het kruispunt. Als je goed kijkt kan je op de grond een verwijzing vinden naar een lugubere historische periode.
Een eenvoudig opschrift op het voetpad herinnert aan de 50.000 veroordeelden tussen 1198 en 1783. Gedurende zes eeuwen werden er hier mensen opgehangen. Kan je zich inbeelden dat er hier een houten driehoek stond opgesteld waarop tot 24 mensen aan een koord hingen, sommigen nog snakkend naar adem? Hieronder lees je het luguber verhaal.
De veroordeelden werden per paard en kar aangevoerd uit de gevangenis van Newgate. Ze hadden veelal hun beste kleren aangetrokken. Het laatste rechte stuk was Oxford Street. Bij Marble Arche werden ze overgeladen op een speciale paardenwagen die hen naar de galg bracht. Ze kregen de strop rond hun nek en de paarden trokken de kar verder. De veroordeelden vielen van de kar maar braken niet meteen hun nek en stierven soms traag een verstikkingsdood. Familieleden en kennissen trokken soms aan hun benen om hun lijden te verkorten.
Dat gebeurde onder massale publieke belangstelling. De toeschouwers moesten betalen om deze executies in massa te kunnen zien. Er waren luxe plaatsen op een tribune of ze volgden de executies vanop een balkon van aanpalende huizen. De dode lichamen werden soms gebruikt voor medisch onderzoek maar er was ook een bijgeloof die vertelde dat delen van die lichamen een sterk genezende kracht hadden.
Enkele meters verder zie je op je linkerzijde de boog van Marble Arch. Daar start ook de bekende winkelstraat Oxford Street. Wist je trouwens dat dit shopping walhala ontstaan is naar aanleiding van … ophangingen in stijl? De veroordeelden mochten immers hun beste pak aantrekken en voor de knoop zijn werk deed nog een afscheidsspeech geven. Vele kijklustigen kwamen hier op af. Handelaren zagen hier brood in, zetten er een kraampje op. Kraampjes werden winkels en zo ging de bal aan het rollen.