Bij de inkom krijg je een armbandje waarmee je in het museum getuigenissen kan oproepen. Net voor je het museum binnenstapt op het eerste verdiep, kan je zich registreren en dan achteraf die verhalen doen doormailen. Registreren is echter niet noodzakelijk om alle interacties te kunnen doen met je armbandje. Bij het verlaten van het museum kan je je armbandje terug afgeven en krijg je een waarborg terug. Dat armbandje is ook meteen de toegang tot het belfort als je die optie erbij genomen hebt.
Het museum is nog steeds chronologisch opgebouwd en start met de oorlogspropaganda en eindigt met de herdenkingen. Er zijn drie grote onderverdelingen naar de drie grote veldslagen die Ieper gekend heeft tussen oktober 1914 en september 1918. Die drie delen zijn goed herkenbaar. Met de eerste veldslag start het museum. De tweede is herkenbaar aan de film in een grote observatieballon. Het derde deel is gekenmerkt door de aangrijpende projectie met getuigenissen van dokters en verplegers.
Het is inderdaad aangrijpend maar alleen op verdoken plaatsen is er echte gruwel te zien op beelden. Dat zijn in de kleine ruimtes die eruit zien als torens. Af te raden voor gevoelige kijkers want oorlog is killing business.
Wat je zeker moet gezien hebben in chronologische volgorde.
- Bij de inval & propaganda: links het verhaal van de vluchteling (TV-scherm)
- Bij het grote kanon, net ervoor en links in de hoek (wat verdoken): de getuigenissen van de kerstbestanden.
- Op diezelfde plaats maar nu aan de rechterkant in de hoek bij de chemische oorlogsvoering: de getuigenis van de professor chemicus en de ervaringen van een soldaat die net een gasaanval had uitgevoerd en het slagveld bezocht.
- In de open filmzaal met getuigenissen van dokters en verpleegkundigen. Het is confronterend maar zonder dat daarbij het bloed van de muren loopt. Dus ook voor gevoelige zielen.Soms wel een sarcastische ondertoon zoals "patiënten oplappen opdat ze een rugzak kunnen dragen en zich aan flarden kunnen laten schieten".
Het belfort beklimmen
Halfweg het museum zie je de toegang tot de belforttoren. We willen toch wel even waarschuwen dat mensen met hoogtevrees dit niet kunnen doen. Er zijn namelijk metalen doorzichtige trappen. Er zijn ook veel trappen te doen, maar tussenverdiepingen met een kleine expositie laten je even op adem komen. Zo is er een tentoonstelling over beiaards als herdenkingsmonument.
Boven krijg je een mooi zicht over Ieper en omgeving. Je wandelt er rond achter de kantelen in open lucht, dus ideaal voor fotoliefhebbers want er is geen glas die je het zicht belemmert. Zo zie je de heuvels van de Catsberg, Zwarte en Rode Berg. Duidelijke infopanelen geven je voldoende tips.
Toch krijg ik een wrang gevoel als ik op de kantelen loop. Katten werden tot 1817 één maal per jaar hier naar beneden gegooid. In de lakenhalle werden ze gekweekt om de muizen te verjagen maar eens per jaar moest de overpopulatie dood. Ze vonden er dan niet beter op om ze van de kantelen naar beneden te gooien. Ze deden dit officieel om de boze geesten te verjagen. Die laatste kat die ze naar beneden gooiden in 1817 zou het overleefd hebben. Driejaarlijks is er nog een Kattenstoet in Ieper. Nu gooien ze bij die gelegenheid een fluwelen kat naar beneden. Wie die vangt mag een wens doen ...
Je bezoekt eindigt op het gelijkvloers van de Lakenhalle. Daar is een cafetaria en een bookshop. Die laatste bevat heel veel boeken en ander materiaal dat je nergens elders kan kopen. Meer info op hun website: www.inflandersfields.be